ஈழத்தமிழ் மக்களுக்கு குர்து இனத்தவர் கடிதம்

கடந்த சில மாதங்களில் பேரிழப்புக்களைச் சந்தித்திருக்கும் ஈழத்தமிழ் மக்களுக்கு என் ஆழ்ந்த வருத்தமும் அனுதாபமும் உரித்தாகட்டும்.
குர்து இனத்தைச் சார்ந்தவன் என்ற முறையில் எண்பதுகளின் இடைப்பகுதியிலிருந்து எம் மக்களின் போராட்டத்தைப் போலவே ஈழதமிழர்களின் தனி-அரசு விழைகிற விடுதலைப்போராட்டம் பற்றியும் அவதானித்து வந்திருக்கிறேன். அப்போது விடுதலைப்புலிகளின் யாழ் பிரிவில் இருந்த பெண் போராளிகளின் படங்களைப் பார்த்து அவர்கள்மீது காதலும் கொண்டேன்!
விடுதலைப்புலிகள் அமைப்பு தோல்வியைச் சந்தித்தபோதும் தேசிய விடுதலைப்போராட்ட வரலாற்றில் பொன்னெழுத்துக்களில் பொறிக்க வேண்டிய ஒன்றாகததான் அதைக் காண்கிறேன். எத்தகைய மறப்போரின் பின்பு வந்திருக்கும் தோல்வி இது! எம் மக்களும் பல முறை தோல்வியைச் சந்தித்திருக்கிறார்கள் - 1925, 1938, 1946, 1975, 1988, 1991 மற்றும் 1999 என்று பல முறை தோல்வியை நாங்கள் தழுவியிருக்கிறோம். ஆனால் விடுதலைப்புலிகள் தத்தம் உயிரையே தியாகம் செய்து அழியாப்புகழ் எய்திய இத்தகைய வீரம் செறிந்த போரை நாங்கள் இதுவரை கண்டதில்லை. உள்ளபடியே மிகப்பெரும் சக்திகள் எதிரணியில் இருந்த அந்தப் போராட்ட நினைவுகளும் உங்கள் தமிழ்மொழியின் பாடல்களிலும் கதைகளிலும் என்றென்றும் நீடித்திருக்கும்.
விடுதலைப்புலிகள், தம்மை விட படைப்பலம் மிகுந்த ராணுவம் நடத்திய இந்தத்தாக்குதலின் இறுதிநாள் வரை - ஏன் இறுதிச்சமர் வரை - தங்கள் தலைவரின் உயிரையும் மூத்த பொறுப்பாளர்களின் உயிர்களையும் பாதுகாத்திருக்கிறார்கள் என்பது வியப்பளிக்கிறது. இது ஒன்றே விடுதலைப்புலிகளின் அறிவுத்திறன், வலிமை, உறுதிப்பாடு, அர்ப்பணிப்பு ஆகியவற்றுக்கான சிறந்த சான்றாகும். பிரபாகரனும் விடுதலைப்புலிகளின் தலைமையும் பிற போராளிகள் அனைவரையும் ஆயுதங்களைக் களையச்செய்து, தாம் மட்டும் மூன்றாவதான ஒரு நாட்டுக்குத் தப்பிச்சென்றிருக்கலாம். ஆனால் தலைமையும் சரி, அவர்தம் குடும்பத்தாரும் சரி, போர்க்களத்திலிருந்து தப்பிச்செல்லவில்லை, தமக்கு முன்பு வீரச்சாவடைந்த பல்லாயிரம் போராளிகளைப் போலவே தாமும் சரணடையாமல் இறுதிவ்ரை போர்புரிந்து வீரச்சாவை எய்தியிருக்கிறார்கள்.
இந்தத்தியாகம், உலகெங்கும் தாம் வரித்துக்கொண்ட ஒரு லட்சியத்துக்காக பிறரை உயிர்த்தியாகம் செய்யச்சொல்லும் தலைவர்களுக்கு நல்லதொரு பாடமாக அமையும். என்னைப் பொறுத்தவரை, கிளர்ச்சியில் ஈடுபட விரும்பும் குர்து தலைவர்கள் உள்ளிட்ட பிற தலைவர்கள் இத்தகைய உயிர்த்தியாகத்தைச் செய்ய முன்வருவார்களா என்பது சந்தேகம்தான்.
ஆயுதம் தாங்கிப் போராடும் குர்து அமைப்புகளுடன் ஒப்பிடும்போது விடுதலைப்புலிகள் அமைப்புக்கென பலங்களும் பலவீனங்களும் உண்டு. பலங்கள் எண்ணில் அடங்காதவை. பலவீனங்களும் தவறுகளும் சில என்றாலும் அவை நீண்டகால நோக்கில் விடுதலைப்புலிகளை அழிப்பதாக அமைந்துவிட்டன என்றே கருதுகிறேன். என் பார்வையில், விடுதலைப்புலிகள் அமைப்புரீதியாக இரு பொதுவான பலவீனங்களைக் கொண்டிருந்தார்கள், குறிப்பிட்ட சில தவறுகளையும் செய்தார்கள்.
முதல் பலவீனம் - விடுதலைப்புலிகளின் அரசியல்-எதிர்பார்ப்புகள் மிக இறுக்கமானவை என்பேன். தங்கள் தமிழீழத் தாயகக் கோரிக்கைக்குப் பரந்துபட்ட பன்னாட்டு ஆதரவு திரளாத நிலையில் இலங்கையில் தமக்கான சுயாட்சியை உறுதிசெய்யும் ஒரு கூட்டாட்சிக்கான ஒப்ப்ந்தத்தை ஏற்பதே எதார்த்த நிலையை ஒட்டிய தீர்வாக இருந்திருக்கும். அதே சமயம் இலங்கை அரசானது தொடந்து தமிழ்மக்களின் ஆதார உரிமைகளை மீறும்பட்சத்தில் இந்தப்போராட்டத்தைத் தமிழ்மக்களின் அடுத்த தலைமுறையினர் முன்னெடுத்துச் செல்லும் பொறுப்பை ஏற்றிருக்கவும் வழிவகுத்திருக்கும். அந்தக்கட்டத்தில் கூட்டாட்சி அடிப்படையில் அமைந்த தமிழர்களின் சுயாட்சி-அரசுக்கு மேலதிக பன்னாட்டு அங்கீகாரம் கிட்டியிருக்க முடியும். தவிர, விடுதலைப்புலிகள் போல 'பயங்கரவாத அமைப்பு' என்ற முத்திரையுடன் மற்றவர்களிடமிருந்து தனிமைப்பட்டுப் போகாமல் இருந்திருக்கலாம்.
தமிழீழத் தாயகம் என்ற லட்சியத்திலிருந்து தாம் விலகும் பட்சத்தில் விடுதலைப்புலிகளில் தம்முடைய பாதுகாவலர்களே தம்மைச் சுட்டுக்கொல்லலாம் என்று பிரபாகரன் அறிவித்திருந்தார் என்பதும் விடுதலைப்புலிகள் எத்தனை இறுக்கமாக அமைப்பாக இயங்கினர் என்பதைக் காட்டுகிறது.
விடுதலைப்புலிகளின் இரண்டாவது பலவீனம் - பழிதீர்த்தல், திரும்பத்தாக்குதல் ஆகியவற்றுக்கு தேவையே இன்றி முக்கியத்துவம் வழங்கியதாகும். இங்கே "அரசியல் என்பதன் வேறுவித நீட்சிதான் போர்" என்று க்ளாஸ்விட்ஸ் என்ற அறிஞர் கூறியிருக்கும் பெயர்பெற்ற வாசகத்தை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். அரசியலிலும் சரி, போரிலும் சரி, பழிவாங்குதலும் திரும்பத்தாக்குதலும் அடிப்படை லட்சியத்துக்குக் கீழடங்கியவையே. ஆக, எந்த ஒரு செயலையும் அதன் விளைவை வைத்தே ஒரு செயலையும் அதன் விளைவை வைத்தே மதிப்பிட வேண்டும் - அது அடிப்படை லட்சியத்தை அடையும் வழியில் நாம் முன்னேற வழிவகுக்குமா, இல்லையா என்று ஆராய வேண்டுமே ஒழிய, முன்பு எப்போதோ நடந்த ஏதோ ஓர் அநீதிக்காகப் பழிவாங்குவதாக எண்ணிக்கொண்டு இனக்குழுவினர் பாணியில் செயல்படுவதில் பொருளில்லை. ராஜீவ் காந்தியின் படுகொலை மற்றும் சிங்களத்தலைவர்கள் மீதான தாக்குதல்கள் போன்றவை இத்தகைய பழிவாங்கும் செயல்களே. மாறாக, இந்தத்தலைவர்களில் சிலர் ஒருகட்டத்தில் தமிழ்மக்களின் போராட்டத்துக்குப் பயன்பட்டிருக்கவும் கூடும் என்று நினைக்கிறேன்.
விடுதலைப்புலிகளின் தவறுகளைப் பொறுத்தவரை - 1999-2000-ஆம் ஆண்டுகளில் ஆனையிறவுப்பகுதியைக் கைப்பற்றிய பிறகு எப்படியாவது யாழ்நகரையும் கைப்பற்றி விடுவித்திருக்க வேண்டும். வேறு பகுதிகளைக் கைவிட நேர்ந்தாலும் பரவாயில்லை என இதைச் சாதித்திருக்க வேண்டும். அந்தக்கட்டத்தில் யாழ் குடாநாட்டில் இலங்கை ராணுவத்தினர் ஆயிரக்கணக்கில் இருந்தார்கள், எனவே பாரிய உயிர்த்தியாகத்துக்குப் பிறகே இது சாத்தியமாகியிருக்கும். என்றாலும் அப்போது இலங்கையின் அரசியல் மற்றும் ராணுவ சக்திகள் நிலைகுலைந்து போயிருந்தனர் என்பது முக்கியம். அந்த வாய்ப்பு நழுவிப்போன பிறகு இறுதியில் விடுதலைப்புலிகள் பல முனைகளில் சமரிட வேண்டி வந்தது எனபதையும் கவனிக்க வேண்டும்.

2001 செப்டம்பர் மாதம் அமெரிக்காவில் நடந்த தாக்குதல்களை அடுத்து இலங்கையில் ஒரு போர்நிறுத்த ஒப்பந்தம் ஏற்பட்டே தீரும் என்பதற்கொப்ப 2002-ஆம் ஆண்டில் அத்தகைய ஒப்பந்தம் ஏற்பட்டது. அதே வேளை, 2004-ஆம் ஆண்டின் இறுதியில் இந்துமாக்கடலில் நிகழ்ந்த சுனாமித்தாக்குதலும் தமிழ்மக்கள் வாழும் பகுதிகளில் அது ஏற்படுத்திய பாரிய அழிவும் பிரபாகரனையும் விடுதலைப்புலிகளையும் அடங்கச்செய்திருக்க வேண்டும். இலங்கை அரசுடன் அரைகுறை சமாதானத்தை, சமரசத்தைச் செய்யத் தூண்டியிருக்க வேண்டும். சுனாமி அழிவை அடுத்து, இந்தோனேஷியாவின் அச்சே பகுதி விடுதலை அமைப்பு இத்தகைய சமரசத்துக்குச் சென்றது. ஆக, விடுதலைப்புலிகளும் சுனாமியை உட்கொண்டு தம்முடைய அரசியல் கணக்குகளைப் போ்ட்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் அது நடக்கவில்லை.
விடுதலைப்புலிகளின் அடுத்த பாரிய தவறு, 2005-ஆம் ஆண்டின் இறுதியில் இலங்கையில் நடந்த பொதுத்தேர்தல்களைப் புறக்கணித்ததாகும். இந்தத் தேர்தலில் சிங்களக் கடும்போக்குவாதிகள் வெற்றி கண்டனர். தேர்தலைப் புறக்கணிக்க வேண்டும் என மக்களைக் கேட்கக்கூடாது என்பதை எப்போதும் ஒரு பொதுவிதியாகவே கடைப்பிடிக்க வேண்டும். தேர்தலைப் புறக்கணிப்பதன் வழி நம் அதிருப்தியை வெளிக்காட்டலாம், நமக்குள் ஒற்றுமையைப் பேணுவதாக எண்ணிக்கொள்ளலாம். ஆனால் இவையெல்லாம் சாதாரண விடயங்களே. இத்தகைய தேர்தல் புறக்கணிப்பு என்பது நம் எதிரிகளில் மிக மோசமான பகுதியினரிடம் அதிகாரத்தைக் கொடுத்துவிடும் நிஜ அபாயத்தில், நீண்ட கால அபாயத்தில் போய் முடியலாம். இவையெல்லாம் மீள முடியாத சிக்கலில் நம்மை ஆழ்த்தலாம்.

விடுதலைப்புலிகளின் அடுத்த தவறு - கருணா செய்த கிளர்ச்சியைக் கையாண்ட விதம். இதை முன்கூட்டியே உணர்ந்து உடனடியாக, நேர்மையாகக் கையாண்டிருக்க முடியும். ஆனால் அவர்கள் அதைச் செய்யவில்லை. விடுதலைப்புலிகள் அமைப்புக்குள்ளாக நடந்த வன்முறை, என்னைப்போல தூரத்திலிருந்து அவதானிக்கும் ஒருவருக்கே மிகுந்த வருத்தத்தை அளித்தது எனும்போது அதைக்கண்ட, அனுபவித்த தமிழ்மக்கள் அனைவரும் எவ்வாறு வருத்தப்பட்டு உற்சாகமிழந்து போயிருப்பார்கள் என்பதை என்னால் உணரமுடிந்தது. குர்து இனத்தவன் என்ற முறையில் நானும் எங்கள் அரசியல் அமைப்புகளுக்கிடையில் நடந்த வன்முறையை அறிந்தவன்தான். ஆனால, குர்து இனத்தவரின் எந்த ஒரு ராணுவ அமைப்பும் தன் மீதே துப்பாக்கியைத் திருப்பியதில்லை.
ஒருவேளை பிரபாகரனின் இறுக்கமும் சுனாமிப்பேரழிவும் கருணா மீதும் தாக்கம் செலுத்தியிருக்கலாம். அதே வேளை வடக்கை முன்வைக்கும் குறுந்தேசியவாதத்தைக் கைக்கொண்ட தவறைப் பிரபாகரன் செய்தார் என்று வைத்துக்கொண்டால் இந்தப்பிரச்னையை முன்வைத்துக் கிளர்ச்சி செய்த கருணா இதை இன்னமும் குழப்பிவிட்டார் என்றே கூற முடியும் - இத்தகைய குறுந்தேசியவாதம் மேலோங்குவதைக் குர்து அமைப்புகள் பெரும் தவறாகக் கணிக்கின்றன என்பதை மனத்தில் இருத்தி இதைச் சொல்கிறேன். ஆக, கிழக்குவாழ் தமிழ்மக்களின் தலைவர் என்ற அங்கீகாரம் கருணாவின் தலைக்கேறிவிட்டது என்று நினைக்க இடமுண்டு. பிரபாகரனைவிட தாமே பெரும் தலைவர் என்று கருணா கருதியிருக்கவும் இடமுண்டு. எது எப்படியிருந்தபோதும் விடுதலைப்புலிகள் அமைப்புக்கு துரோகம் செய்து அமைப்பின் தலைவருக்கு எதிராக துப்பாக்கியைத் திருப்பிய கருணாவை வரலாறு மன்னிக்காது என்றே கூறுவேன். என்ன காரணங்கள் இருந்தாலும் சரி, அவற்றைத் தனிப்பட்ட முறையில் முன்வைத்துவிட்டு அவர் அமைப்பிலிருந்து விலகியிருக்கலாம், அப்படி விலகியதற்காகச் சாவையும் எதிர்கொண்டிருக்கலாம். இவ்விரண்டையும் செய்யாமல் துரோகத்தைத் தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறார். இதன்வழி தமிழ்மக்கள், சிங்களப்பகுதியினர் இருதரப்பும் நம்பாத, மரியாதை செலுத்தாத, நேசிக்காத தலைவராக மாறியிருக்கிறார். இந்தவழியில் அவருக்கு மோசமான முடிவே காத்திருக்கிறது, அப்படியொரு முடிவு ஏற்படும்பட்சத்தில் அந்த முடிவுக்கு இருதரப்பும் பரஸ்பரம் குற்றம் சாட்டிக்கொள்வார்கள், ஆனால் அதற்காக வருந்த மாட்டார்கள்.
அறிவும் திறமையும் ஆற்றலும் கொண்ட ஈழத்தமிழ் மக்களே, இந்தச் தீயின் சாம்பலிலிருந்து நீங்கள் எழுவது நிச்சயம்! உம் கனவுகள் உயிரோட்டத்துடன் இருக்கட்டும், அப்போது துப்பாக்கித்தோட்டாக்களோ, வாக்குச்சீட்டுகளோ கொண்டு நீங்கள் ஈழத்தை அடைவதும் நிச்சயம்!
- ஷெக்ஸ்முஸ் ஆமெட்
Shexmux Amet, Observations on the LTTE from a Kurdish nationalist comrade

உலகம் கொண்டாட மறந்த மாவிரர்களில் முதல்மையானவன்

உலகம் கொண்டாட மறந்த
மாவீரர்களுள்
முதன்மையானவன் இவன்...
300 # spartans படம் கிரேக்க
புராணங்களை தழுவி எடுக்கப்பட்டது.
.. அதில்
கூறப்பட்டிருக்கும் வீரம்
மட்டும் அல்ல,
உலகில் படைக்கப்பட்ட வீர
காவியங்கள் அனைத்தையும் நம்
சமகாலத்தில்
நடத்திக் காட்டியவன் தான்
இவன் ...
சமதளங்களின் சமரன்
என்று அழைக்கப்பட்ட ப்ரிகடியர்
பால்ராஜ்...
# போர் உச்சத்திலிருந்த
காலத்தில், இலங்கைத் ராணுவத்
தளபதி ராணுவ
மந்திரியிடம் பால்ராஜைப்
பற்றி இப்படியாய்க்
கூறுகிறார்...
"நீங்கள் கொடுத்த 45000
ராணுவத்தினரை வைத்து பிரபாகரன்
வந்து இருந்தால் கூட
எதிர்கொண்டு விடுவோம்...
ஆனால்
அங்கேநிற்பது பால்ராஜ்... நம்
ஒட்டுமொத்த
ராணுவத்தையே கொண்டு வந்து நிறுத்தினாலும்
அவனை வெல்ல
முடியாது..."
வெறும் 1200
புலிகளை வைத்துக்
கொண்டு உள்ளும்
வெளியுமாய் 45000
சிங்கள ராணுவ
வீரர்களை எதிர்கொண்டான்...
அதுவும் ஒரு நாள்,
இரண்டு நாள் அல்ல 34 நாட்கள்...
ஆம் புலிகள்
ஆனையிறவை மீட்பதற்காய்
களமாடிக்
கொண்டிருக்கையில்,
பால்ராஜ் தலைமையில் 1200
புலிகள் காடுகளும்,
மரங்களும் அற்ற சமவெளியில்,
கடல் வழியாய்
களமிறக்கப் பட்டனர்... எந்த வித
உதவியும் இல்லை. உணவு,
குடிநீர்,
மருத்துவம் என எதற்கும்,
எங்கும் செல்ல
முடியாது...
அவர்களை தரைப்படை,
கடற்படை, வான்படை என 45000
ராணுவத்தினர்
சுற்றிவளைத்து தாக்கியும்
'வதிரையன் பாக்ஸ்' என்ற
தாக்குதல்
உத்தியை கையாண்டு அத்துனை ராணுவத்தினரையும
் தலைதெறிக்க
ஓடவைத்தவன்...
# இவன் கையாண்ட 'வதிரையன்
பாக்ஸ்' மற்றும் அவன் இருந்த
ராணுவச்
சூழல்கள் இன்றும்
உலகெங்கிலும் உள்ள
ராணுவக் கல்லூரிகளில்
முக்கியப் பாடமாய் உள்ளது...
# புலிகளின் பிரதிநிதி,
அமெரிக்க ராணுவக்
கல்லூரிக்குச்
ஒரு முறை சென்றிருக்கையில
், அங்கு பயின்ற மாணவர்கள்
வியந்துப்
பாரட்டியது பால்ராஜையும்,
அவன் கையாண்ட வதிரையன்
பாக்ஸ்
யுக்தியையும் தான்...
# யுத்த நிறுத்த காலத்தில்
ஒரு முறை, பால்ராஜ்
கொழும்பு விமான
நிலையம் சென்றிருக்கையில்
அவனை சூழ்ந்த
ராணுவத் தளபதிகள் ராணுவ
உடையுடன்
வந்து அவனுக்கு மரியாதை செலுத்தி,
அவனிடம் கூறியது,
"நாங்கள் நூற்றுக் கணக்கான
தளபதிகள் போரை வழிநடத்திக்
கொண்டிருக்கையில்,
எங்களுக்கு எதிராய்
ஒரே ஒருவன்
களமிறக்கப்பட்டு நாங்கள்
தோற்கடிக்கப்பட்டோம்.
அவனை எங்கள்
வாழ்நாளில்
ஒரு முறையேனும்
காணவேண்டும்
என்று விரும்பினோம்... எங்கள்
அனைவரின் கனவு நாயகன்
நீங்கள்..."
இப்படியாய் இவன் விட்டுச்
சென்ற சரித்திர முக்கியத்துவம்
வாய்ந்த
அடையாளங்கள் ஏராளம்...
எதிரிகளின் சிம்மசொப்பனமாய்
திகழ்ந்த இந்த மாவீரன்,
மாரடைப்பால் 2008
ஆம் ஆண்டு இதே நாளில்
இயற்கையால்
நம்மிடமிருந்து பறிக்கபட்டான்..
.
தமிழீழ மக்கள் மட்டுமல்ல,
தலைவர்
பிரபாகரனே ஆசைப்பட்டது,
இவன்
களத்தில்
விளையாடியதை திரையில்
காணவேண்டும் என்று.....
இங்கு, காசுக்காய்
அரை நிர்வாணமாய் வந்த
நடிகைகளின்
வாழ்கையைஎல்லாம்
திரையில் காண்பிக்க ஆட்கள்
இருகிறார்கள்...
ஆனால் இனம் காத்த குல
தெய்வங்களை பற்றி பேசக்கூட
ஒருவரும்
இல்லை...
நாமாவது, இந்த நாளில் உலகம்
கொண்டாட மறந்த இந்த
மாவீரனை மறவாது நினைப்போம்...
நம் பிள்ளைகளுக்கும் இவன்
போன்ற மாவீரர்களின்
வாழ்கையை எடுத்துக்
கூறுவோம்...
'தமிழர்களின் தாகம் தமிழ்தேசத்
தாயகம்'

posted from Bloggeroid

2008முன்பு வரை இறந்த முதியவர்களின் பிணத்தை பார்க்க தெம்பு இல்லாத எனக்கு இப்பொழுது எல்லாம் உண்ணும் உணவில் குழந்தையின் கை கால்கள் கிடந்தால் கூட அதை எடுத்துவிட்டு சாப்பிடும் நிலைக்கு வந்துவிட்டேன் இறந்த தாய்யின் மார்பில் பால் உறுஞ்சும் குழந்தைகள் பிணந்துக்கு நடுவில் இருந்தால் கூடஎன்னால் கவிதை எழுத முடிகிறது எனக்கு காதல் வருகிறது என்னால் ஃபுரோனே பார்க்க முடிகிறது என்னுள் இருந்த மனிதத்தை கொண்டு மிருகம் ஆகிவிற்றேன்

posted from Bloggeroid

இனவெறியன் யார்?

நான் ஒரு இனவெறியனாம்!
இப்போதுதான்
நிறுவிக்காட்டியதாகக்
கூறினார்கள்!?
என்னால் அதை முழுதும்
மறுக்க முடியவில்லை!
அழிவுக்குத் தள்ளப்படும் ஓர்
இனத்தின் முடிவை
அந்த இனத்திற்கான
உரிமை மறுப்பை
அந்த இனத்தின் உயிரிழப்பை
அந்த இனத்தின் கற்பழிப்பை
தடுத்து நிறுத்தத் தேவை ஓர்
இனவெறியன்தான் என்றால் நான்
இனவெறியனாகவே இருந்துவிட்டுப்
போகிறேன்.
இன்றைய தமிழினத்தின்
நிலையிலிருந்து அதை மீட்டெடுக்கும்
இனவெறியர்களை மேலும்
மேலும்
உருவாக்கவே செய்வேன்.
நான்கே வரியில்
கூறுகிறேன்.
இவ்வுலகத் தமிழரே!
'நல்லவனாக
இருக்கிறாயோ இல்லையோ வல்லவனாக
இரு'
'தமிழன் வாழவேண்டும்
இல்லையேல் எவனும்
வாழக்கூடாது' .

posted from Bloggeroid

எங்கள் தமீழீழம்

ஈழம் ஒரு இனத்தின் வரலாறு
இன்றுவரை
அழுத கண்ணீரைத்
துடைக்காமல்
தேடிக் கொண்டிருக்கின்ற
ோம்
எங்கள் இனத்தையும்
வாழ்ந்த இடத்தையும்.
முள்வேலியால் அடைக்கப்
பட்ட
முள்ளிவாய்க்கால் எங்கே?
முளைக்கப் பட்டிருக்கிறது
போதி கொண்ட புத்தனின்
விகாரை அங்கே!
பிஞ்சுகள் என்றும் பாராமல்
நஞ்சு வீசிய
வஞ்சகர்கள் நெஞ்சத்தில்
பட்சிகளும் ஒரு நாள்
பித்தெறியும்,
கிழித்தெறியும் என்ற அச்சம்
இல்லாமலா போயிடும்
பொய்யெனத் தெரிந்தும்
பூக்களை பொசிக்கி
எலிகளைச் சுட்டு
புலியென்று
பறை சாற்றிய படைக்கு
மரணித்தவனும் மீண்டும்
மரமாய் எழுவான் என்ற
மரண பயம்
இல்லாமலா போயிடும்.
கொத்துக் கொத்தாய்
குண்டுகள் தூவி
பூச்செண்டுகளை நாசம்
செய்தான்
எங்கள்
உடமைகளை அழித்து
உரிமைகளை சேதம்
செய்தான்.
பறக்கட்டும்
சிங்கக்கொடியென்று
தமிழச்சிகள்
ஆடைகளைக்
கிழித்தெறிந்தான்
ஒழியெட்டும் தமிழென்று
பாலியல் சேதம் செய்தான்
அறியாத சிறுமி முதல்
வயதான ஆயாவரை
உடல்களை ருசிபார்த்தான்
அடங்கிய அப்பாவிகளுக்கு
அடைக்கப் பட்ட
முள்வேலிக்குள்
குண்டுவைத்தே குழிவைத்தான்
வெள்ளை இறக்கைகளை
மெல்லப் பறக்கவிட்டு
கள்ளமில்லாக்
கனவுகளோடு
எண்ணங்களில்லாப்
பள்ளிச் சிறாருக்கும்
குடும்பமே கதியெனக்
கொண்ட
அப்பாவித் தமிழனுக்கும்
யாதறியும்?
நடந்தது யுத்தமா?
தமிழினாய்ப்
பிறந்தது குற்றமா
கொடுமையிலும்
கொடுமை
கண்ணில்லா உலகம் இன்று
கண்ணீர் வடிக்கிறது
ஆழில்லா ஐ நா
அரங்கில்லாமல்
நாடகம் ஆடுகிறது.
உலகப் போர்க்குற்றதினம்
மே 18
தமிழன் உள்ளத்திலும்
தீ சுட்ட தினமும் மே 18
மாண்டவர்கள் தமிழரல்ல
மா வீரர்கள்
ஆமாம்
மறந்துவிட்டான் அந்த
மடையன்
நான்கு பேர் பலியானால்
நாற்பது பேர் புலியாவான்
என்பதை
வென்றுவிட்டோம்,
அழித்து விட்டோம் என்றவன்
இன்று
கூடாரக்
குடிசை அமைக்கின்றான்
பாதுகாப்பு வலையமென .
புத்தன்
புரியவைத்தானோ தெரியாது
அந்தப் பித்தனுக்கு
கருவில் உள்ளவனும்
நாளை களமாடுவானென்று.
இன்றுவரை அழுகின்றோம்
இதுவரைக்கும்
கேள்வியில்லை
இனமொன்ரு அழிந்ததை
சொல்லத்தான்
யாருமில்லை,
உலகம் கண்மூட
ஐ நா
அயர்ந்து தூங்கியது
காடையன் கழியாட்டம்
கண்மூடி வெறியாடியது
அப்பாவித் தமிழந்தானே
கொத்துக் கொத்தாய்ப்
பலியானது
ஈழம் சிதைந்ததா?
எம்மினம் அழிந்ததா?
கனவு கலைந்ததா?
கண்ணீர் ஓய்ந்ததா?
இல்லவே இல்லை
புல்லும் புயல் வீசும் பூமி
என்றும்
புன்னகையே பூசிக்கும்
எங்கள் சாமி
அழிந்தவன் எல்லாம்
புலியில்லை என்பதை ஏன்
இன்னும் உணரவில்லை
சிங்கள ஆர்மி.
தமிழனை அழிக்க
தமிழ் இனத்தை ஒழிக்க
புறப்பட்ட சிங்களனுக்கு
புரியும் ஒருநாள்
தமிழனின் தாகம்
தமிழீழத் தாயகமென்று.
இனத்தின் மணத்தை
சுவாசிக்கத்
தந்தது முள்ளிவாய்க்கால்
இரக்கமில்லா அரக்கர்களினால்
உலகத் தமிழன் உப்புக்
கண்ணீரோடு
இரத்தக் கண்ணீர் வடித்த நாள்
மே 18
என் தேசத்தில்
பாய்ந்தவன் புலியானான்
பயர்ந்தவன் எலியானான்
பலியான அத்தனை பேரும்
மீண்டும் பயிரானான்
தமிழனுக்கு தனி நாடு
போராட்டத்தின் பதிவேடு
தனி ஈழம்
எங்கள் தமிழீழம்.

posted from Bloggeroid

கரும்புலிகள்

கரும்புலி
சாவுக்குத் தேதிகுறிக்கும்
சரித்திரம்.
கந்தகத்தை மேனியிற் கட்டிய
சந்தனம்.
வீதியுலாவுக்காக
வெளியில் வராத விக்கிரகம்.
உயிர்மூச்சை ஊதிவிடும்
உன்னதம்.
அடிமுடியை அறியமுடியாத
அற்புதம்
தென்றலும் புயலும்
சேர்ந்ததான கலவை.
இவர்களை எழுதத்
தொடங்கினால்…
எந்தமொழியும்
தோற்றுப்போகும்.
வார்த்தைகள்
வறுமை அடையும்
உளவியலாளர்கள்
உள்ளே புகுந்தாலும்
வெறும்கையோடுதான்
வெளியே வருவார்கள்.
கற்பனைக்கவிஞர்கள்
கவிதை எழுதினால்
அற்புதம் என்பார்கள்
அடுத்தவார்த்தை வராது.
சித்திரக்காரர்களும்
தீப்பிழம்பைத்தானே தீட்டமுடியும்.
பக்கத்திலிருந்து பழகியவர்கள்
கூட
குறிப்புக்கள் மட்டும் தான்
கூறமுடியும்.
ஆழத்தோண்டினாலும்
மூலவேர் தெரியாது.
சமுத்திர நீரை
அகப்பையால்
அள்ளி அளக்கமுடியுமா?
ஓடும் முகிலை
ஏணிவைத்து எட்டித்தொட
முடியுமா?
எதிரியின் எந்தவலுவும்
இறுதியில் இவர்களிடம்
சரணடையும்.
கடைசி நொடிவரை சிரித்தபடி திரிவர்.
மறுநாள்
வெடித்த
செய்தி வெளிவரும்போது
ஜாதகமும் சோதிடமும்
தங்களுக்குத்
தாங்களே தீமூட்டிக்
கொள்ளும்
காலால் நடந்து
வாயால் மொழிந்து
கையால் தலைவாரிக்
கொண்டு
எல்லோரையும் போலவேதான்
இவர்களும்.
உள்ளே எரியும் விடுதலைக்
கனல்மட்டும்
வேறுபட்டது.
உயிர்ப்
பூவை கிள்ளி எடுத்து
விடுதலைக்கு விலைகொடுக்கும்
வித்தியாசமானவர்கள்.
கிட்ட நெருங்க முடியாத
இலக்குகளைக்கூட
தொட்டு அசைத்துவிடும்
துணிச்சலர் இவர்.
முதுகில்
வேர்க்குரு போட்டாலே..
முந்நூறு மருந்துகள் தேடும்
உலகில்
சாவைத் தம் தோள்களில்
சுமந்து
நொடிகளை கணக்கிட்டு நகரும்
நூதனங்கள்
காற்றிலும் நீரிலும் இவர்கள்
கலக்கும்போது
காற்றுக்கு வேர்க்கும்.
நீர் நெருப்பாகிவிடும்.
இவர்களுக்கு;
சூரியன் கைகளுக்கு எட்டும்
தூரம்தான்.
பசுபிக் சமுத்திரம் முழங்கால்
ஆழம்.
கரும்புலிகள்;
தலைவன் தலைவாரிவிடும்
புயல்கள்.
தாயை நேசிக்கும் அளவுக்கு
தலைவனையும் நேசிப்பவர்கள்.
தாயகத்தை மட்டும்
பூசிப்பவர்கள்.
ஆவிபிரியும் அடுத்த
கணம்பற்றிய அச்சம்
இவர்களின் அகராதியில்
அச்சிடப்படுவதில்லை.
யுலை 5.1987
கருமைக்கும் பெருமை வந்த
நாள்.
புலியொன்று முதல்
கரும்புலியான தினம்
நெல்லியடியில்
“மில்லர்” புதிய
வரலாற்றை தொடக்கிய நாள்.
“எல்லாம் சரி
வடமாராட்சி எமது கட்டுப்பாட்டில்”
கொழும்புக்குச்
செய்தி அனுப்பியவனின்
வாய் மூட முன்னர்
செவிப்பறைகள் கிழிந்தன.
சாவு நேரே ஓடிவந்து
முகத்தில் சந்திக்குமென்று
எதிரி எப்படி எதிர்பார்த்திருப்பான்.
“உயிராயுதம்” வலுவானது.
கரும்புலிகள்
தேவை அறிந்து செல்பவர்களே அன்றி
சாவை விரும்பிச்
சந்திப்பவர்களல்ல..
இவர்கள் வசந்தம் தழுவாத
கொடிகளோ
முகில்கள் முத்தமிடாத
மலைமுகடுகளோ அல்ல.
இதயம் இரும்பாலானவர்களும்
அல்ல.
பனியாய் உருகும்
நெஞ்சுக்கும்
பாகாய் இனிக்கும்
வார்த்தைகளுக்கும்
உரிமையாளர்கள்.
வெடித்த பின்னரும்
இவர்கள் எல்லோரும்
வெளிச்சத்துக்கு வருவதில்லை.
சுவரொட்டியில் சிரிப்பவர்கள்
சிலர்தான்.
“நடுகல் நாயகர்கள் ” ஆகும்
வாய்ப்பும்
எல்லோருக்கும் ஏற்படப்
போவதும் இல்லை.
கல்லறை கூட இல்லாத
காவியமாய்
வாய்விட்டு சொல்லியழும்
வாய்ப்பும் இல்லாமல்
சிலருக்கு வெளியே தெரியாத
வேரின் வாழ்வு.
பலருக்கு மரணம் வாழ்வின்
முடிவு
கரும்புலிகளின் ஜனனம் மட்டும்
மரணத்தில்தான் ஆரம்பம்
கால நதியில்
இவர்கள் ஓடிக் கரைய
மாட்டார்கள்.
மற்றவர்களுக்கு
இனி என்ன செய்வதுதென்று
தலைவெடிக்கும் போதுதான்
இந்த சுகந்த ஊதுபத்திகள்
உடல்வெடித்துப் போகிறார்கள்.
“ஊரறியாமலே உண்மைகள்
கலங்கும்
ஒருபெரும் சரித்திரம்
ஊமையாய் உறங்கும்
வேருக்கு மட்டுமே விழுதினைப்
புரியும்
வெடிமருந்தேற்றிய
வேங்கையைத் தெரியும்”
பூகம்பத்தை போத்தலில்
அடைத்தது போல
வந்தவரிகளில் வென்றவரிகள்
இவை.
கரும்புலிகளுக்கு காணிக்கை என்ன?
கண்ணீரா?
கல்லறையா?
இல்லை.
எதுவுமே இல்லை
நெஞ்சின் நினைவே
நெடிய கோபுரம்.
கரும்புலி அடிமுடி
அறிய முடியாத அற்புதம்!

posted from Bloggeroid

பண்டிதர் அயோத்திதாசர் முதல் சாதி எதிர்ப்பு போராளி தமிழன்

பண்டிதர் க. அயோத்திதாசர்
1845 வருடம் மே-20 ல்
சென்னையில் பிறந்தார். தன்
இயற்பெயர் காத்தவராயன்.
அப்பா பெயர் கந்தசாமி,
அம்மா பெயர்
தெரியவில்லை.
பண்டிதருடைய
தாத்தா பெயர் கந்தப்பன்.
கந்தப்பன் ஆங்கிலேயரிடம்
வேலை பார்த்தார் . பழைய
ஓலை சுவடிகள், தமிழ்
நூல்கள் வைத்திருந்தார்.
பாரம்பரிய சித்த
மருத்துவராக இருந்தார்.
இன்று நாம் வைத்திருக்கும்
த
ிருக்குறள் நூல்
பண்டிதறுடைய
தாத்தா பாதுகாத்த
நூலாகும். தன்
தாத்தா கந்தப்பனைபோலவே ம
ிக சிறந்த தமிழ் பண்டிதராக,
சித்த மருத்துவராக
விளங்கினர்.
வல்லகத்தி புலவர்
அயோதிதாசரிடம் கல்வி கற்க
சென்றார். தன் குருவின்பால்
கொண்ட அன்பின்காரணமாக
தன் பெயரை அய்யோதிதாசர்
என்று மாற்றிக்கொண்டார்.
இளமைப்பருவம்
பண்டிதர் வாழ்ந்த
சென்னை பகுதியில் 1869 –
“சூர்யோதயம்” இதழ்
வெளிவந்தது அதை புதுப்ப
ேட்டை வேங்கிடசாமி
பண்டிதர் நடத்தினார். 1871 இல்
“பஞ்சமன் ” இதழும்
வெளிவந்தது. அதில்
தமிழ்,தமிழக
வரலாறு போன்றவற்றை படித்
த பண்டிதர் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள்
எப்படி தாழ்த்தப்பட்டார்கள்?
குறித்து விரிவாக
சிந்தித்தார். அதன் பயனாக
சாதியால் ஒடுக்கப்பட்ட
மக்களை எவ்வாறு விடுவிப்ப
து ?
அவர்களை எப்படி அரசியல்
படுத்துவது என சிந்தித்தார்.
தன்
தந்தை கந்தசாமியோடு ஊட்டி
சென்றார் தன் 25 வயதில்
“அத்வைதானந்த”
சபையை 1870௦ இல்
உருவாக்கி நடத்தினார்.நீலகிர
ியில் தேயிலைத் தோட்டப்
பணியாளர்களையும்
மலையின
பழங்குடி மக்களையும்
ஒருங்கிணைத்தார் . இதன்
மூலம் சாதிபேத
உணர்வை ஒழிக்க முற்பட்டார்.
மருத்துவப் பணிகளையும்
செய்தார். மலையின
பெண்ணை கலப்புத் திருமணம்
செய்துகொண்டார். இரங்கூன்
சென்றார்
அங்கே தனக்கு ஒரு ஆண்
குழந்தை பிறந்தது அதற்கு தச
ரதராமன் என் பெயர்
சூட்டினார். அந்த
குழந்தையும்
அவரது மனைவியும்
நோயினால்
இறந்துபோனார்கள்.
திராவிட மகாஜன சபை
இரங்கூனில்
செல்வசெழிப்பாக
வாழ்ந்தாலும் தமிழின மக்கள்
எப்படி சாதியால்
ஒடுக்கப்பட்டார்கள் ?
தீண்டப்படாத மக்களாக
ஒதுக்கப்பட்டது எப்படி ?
என்றும் அவர்கள்
விடுதலை குறித்து சிந்தித்
துக்கொண்டே இருந்தார்.
மீண்டும் ஊட்டி வந்து, தன்
உறவினரான
ரெட்டமலை சினிவாசன்
தங்கை தனலட்சுமியை திரும
ணம் செய்துகொண்டார்.
அவர்களுக்கு பட்டாபிராமன்,
மாதவராம்,
ஜானகிராமன்,ராஜாராமன் 4
மகன்கள் பிறந்தனர். இந்நேரத்தில்
ஊட்டிக்கு ஓய்வொடுக்க
ஆல்காட் அவர்கள்
வந்திருந்தார். பண்டிதரும்
ரெட்டமலை சினிவசனும்
ஆல்காட்டை சந்தித்துப்பேசின
ார்கள். பல
முறை விவாதித்தனர்.
மதம், பவுத்த மதம்
குறித்து நிறைய
விவாதித்தனர். இச்சந்திப்புகள்
பண்டிதரை இனொரு திசைக்க
ு இட்டுச்சென்றது .
சென்னையில் ஒடுக்கப்பட்ட
மக்கள்
கல்வி கற்பதற்கு பள்ளி ஒன்றை
துவக்கி நடதிதிக்கொண்டிடு
க்கும் அருட் பணியாளர் ஜான்
ரத்தினம்
அவர்களோடு பண்டிதருக்கு ந
ட்பு ஏற்பட்டது.
ஒத்தக்கருத்துகொண்ட
இருவரும்
சேர்ந்து பணியாற்றினார்கள்.
ஜான் ரத்தினம் 1882 இல்
திராவிடர் கழகம் என்ற
ஒரு அமைப்பை நடத்திவந்தார்.
ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள்
விழிப்புணர்வு பெறவேண்ட
ும் என்பதற்காக 1885 இல்
“திராவிட பாண்டியன் ”
என்னும் இதழை துவக்கினார்.
அந்த இதழின்
துணை ஆசிரியராக பண்டிதர்
பொறுப்பேற்றார்.பின்னால்
தமிழன் இதழ் சிறப்பாக
நடத்தியதற்கு இந்த
பின்புலமே காரணமாக
இருந்தது.
பண்டிதருக்கு அம்பிகாதேவி
, மாயாதேவி என்ற
இரு மகள்கள் பிறந்தனர்.
நாராதீய புராண சங்கைத்
தெளிவு
ஆல்காட் , ஜான் ரத்தினம்
இருவருடைய
தோழமையினால் பண்டிதரின்
சிந்தனை விசாலமடைந்தது .
தமிழின பூர்வக்குடிகள் ஏன்
தீண்டத்தகாதவர்களாக
ஆனார்கள் ? என்ற தேடுதலால்
ஊருஊராயி சுற்றித்திருந்த
ார். அப்போதுதான் “நாராதீய
சங்கைத் தெளிவு ” எனும்
ஓலைச்சுவடி கிடைத்தது.
அதில் பவுத்தர்கள்
எப்படி தீண்டத்தகாதவர்களாக
ஆனார்கள் என்பதையும்
சாதி பேத விவரங்களையும்
விவரித்திருந்தது. அதன் 570
பாக்களையும்
படித்துவிட்டு , தன் நெடிய
ஆராய்ச்சியின் விளைவாக
பவுத்தத்தின்
அடிப்படையை தாம்
வந்தடைந்ததாக பண்டிதர்
குறிப்பிடுகிறார்.
நீலகிரியில்
ஏற்கனவே ஒடுக்கப்பட்டோரை
ஒருங்கிணைத்து “திராவிட
மகாஜன சபை ” யை 1890 இல்
துவக்கி நடத்தினார் .
திராவிட மகாஜன சபையின்
சார்பாக
ஒரு மாநாட்டை ௦01-12-1891
இல் ஊட்டியில் நடத்தினார்
இதில் பல தீர்மானங்கள்
நிறைவேற்றி காங்கிரஸ்
செயலாளருக்கும் பிரிட்டிஷ்
அரசுக்கும் அனுப்பட்டது.
அத்தீர்மானங்கள்:
பறையர் எனக்
கூறுவது அவதூறு,
குற்றம் என சட்டம்
இயற்றவேண்டும்
கல்வி வசதி வேண்டும்
கல்வி உதவித்
தொகை அளிக்கவேண்டும்
கல்வி கற்றவர்களுக்கு அரசு வ
ேலை
உள்ளாட்சி அமைப்புகளில்
பிரதிநிதித்துவம்
பொது இடங்களில் நுழைய
உரிமை
அரசு அலுவலகங்களில்
நுழைய அனுமதி
கிராம முன்சீப் பதவி
கிராம
புறம்போக்கு தரிசு நிலங்கள்
வழங்கவேண்டும்
சிறைச்சாலை சட்டம் 464
பிரிவை நீக்குதல்
1892 ஏப்ரல் மாதம்
சென்னை விக்டோரியா அரங்க
ில் நடைபெற்ற
சென்னை மகாஜன
சபை மாநாட்டில்,
நீலகிரி பிரதிநிதியாக
பண்டிதர்
கலந்துகொண்டார் .இம்மாநாட்
டில்தான்
ஒடுக்கப்பட்டோருக்கு இலவச
கல்வி ,புறம்போக்கு தரிசு ந
ிலம்,
வேலைவாய்ப்பு போன்ற
கோரிக்கைகளை முன்வைத்த
ார். இறைவனை வழிபட
கோவிலுக்குள் நுழைய
அனுமதி கேட்டபோது,
அரங்கத்தில் உள்ள அனைவரும்
எழந்து நின்று ” அந்த
பறையனை வெளியே துரத்த
ுங்கள் ” என சத்தம்
போட்டார்கள் .
பண்டிதருக்கு ஒரே அதிர்ச்சி.
நாங்கள் இந்துக்கள் தானே ஏன்
கோவிலுக்குள் நுழைய
அனுமதி மறுக்கிறீர்கள் என
திரும்பத்திரும்ப கோபமாக
கேட்டார். “உங்களுக்குத்தான்
முனியாண்டி,
காளியாத்தா ,
மாரியாத்தா இருக்க்கே அதை
கும்பிடுங்கோ ”
என்று சொல்லி பண்டிதரை ம
ாநாட்டைவிட்டு விரட்டிவ
ிட்டனர். பண்டிதர் கடும்
கோபத்தோடு ஊர்
திரும்பினார்
தமிழன் இதழ் 102 ஆண்டு
பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின்
கடைசியில் தொல்தமிழர்கள்
சாதியற்ற திராவிடர்கள்
உரிமைகளைப் பற்றி பேசி,
வேத
பிராமணீயத்தை எதிர்த்து,
சாதி ஒழிப்பு,
சுயமரியாதை ,
பகுத்தறிவு,
பிரதிநிதித்துவம் போன்ற
நவீன
கருத்தாக்கங்களை உருவாகிய
ண்டிதர் க. அயோத்திதாசரின்
தமிழன் இதழ், 102 ஆண்டுகள்
நிறைவு பெற்றுள்ளது.
சென்னை இரயப்பெட்டையிலி
ருந்து புதன் தோறும்
19.06.1907 முதல்
நான்கு பக்கங்களுடன்
அன்றைய
காலணா விலையில்
“ஒரு பைசாத்
தமிழன்”என்று தனித்துவமாய்
பெயர்
சூட்டப்பட்டு வெளிவந்தது.
இந்த இதழ் யாருக்காக
வெளிவருகிறது எனவும்
விளக்குகிறார். ” உயர்
நிலையும்,
இடைநிலையும் ,கடை நில
ையும் பாகுபடுத்தி அறிய
முடியாத மக்களுக்கு நீதி ,
சரியான பாதை ,
நேர்மை ஆகியவற்றை கற்பிப்ப
தற்காக, சில
தத்துவவாதிகளும்
இயற்கை விஞ்ஞானிகளும் ,
கணிதவியலாளரும்
இலக்கியவாதிகளும் பலரும்
ஒன்று கூடி இப்பத்திரிக்கைய
ை வெளியிட்டிருக்கிறோம்
. தமிழ் மனம் பரவ விரும்பும்
தமிழர் ஒவ்வொருவரும்
கையொப்பம்
வைத்திதனை யாதரிக்க
கோருகிறோம் .” என
அறிவிக்கிறார்.
இதழின் முகப்பில்
“ஒரு பைசாத் தமிழன்”
என்று இதழின் பெயரை புத்த
குறியீட்டு வடிவமான
ஒன்பது தாமரை இதழ்களின்
மீது எழுதி அதன் இடப்புறம்
‘ஜெ ய து ‘ என்றும் வலப்புறம்
‘மங்களம்’ என்றும் எழுதியும்
நடுவில்
நன்மைக்கடைபிடி என
எழுதி இரு புறமும் மலர்
கொத்து என
அழகுணர்வோடு மிக
நேர்த்தியாக தன் இதழின்
சின்னத்தை வடிவமைத்திருக்
கிறார்.
முதல் இதழில் கடவுள்
வாழ்த்து , அரசர்
வாழ்த்து ,தமிழ்
வாழ்த்து,பூர்வத்
தமிழொளி (அரசியல் தொடர்)
வர்த்தமானங்கள்
(நாட்டு நடப்புச்செய்திகள் )
சித்த மருத்துவ குறிப்புகள்
இடம்பெற்றன.
ஓராண்டுக்குப்
பிறகு வாசகர்களின்
வேண்டுகோளுக்கிணங்க ”
அச்சுக் கூடமும் பத்திரிகைப்
பெயரும் மாறுதல்
அடைந்தது” 26.08 .1908 என
விளக்கமளித்து “ஒரு பைசா”
நீக்கப்பெற்றது. பெண்கள்
கல்வி, வேலை வாய்ப்பு ,
வானிலை அறிக்கைகள்,
வாசகர் கடிதம் , அயல்
நாட்டு செய்திகள் ,
விளம்பரம், நூல் விமர்சனங்கள்
போன்றவை பிரசுரமாயின
தமிழகர்கள் அதிகம் வாழும்
கர்நாடக, கோலார் தங்க வயல் ,
பர்மா தென்னாப்பிரிக்கா சிங்
கப்பூர் போன்ற நாடுகளில்
தமிழன் இதழ்
பரவியது.இந்து மதத்தில்
காணப்படும்
மூடநம்பிக்கைகளை மிக
கடுமையாக விமர்சித்தது.
தமிழகத்தில் எந்த இயக்கமும்
தோன்றாத காலத்தில் வேத
மத , பிராமணீய எதிர்ப்பு ,
சாதி ஒழிப்பு , தமிழ்
மொழியுணர்வு ,
பகுத்தறிவு சமுக
நீதி பிரதிநித்துவம் ,தலித்
விடுதலை ,சுயமரியாதை
இந்தி எதிர்ப்பு பெண்
விடுதலை போன்ற
கருத்துகளை உரையாடல்
செய்து பல
இயக்கங்களுக்கு ஒரு முழும
ையான அரசியல் கருத்துத்
தொகுப்பை வழங்கிய தமிழன்
இதழ் குறித்து யாரும் பேச
தயக்கப்படுகிரர்கள்.இதழியலு
ம் அரசியலிலும் நவீனம்
குறித்த கருத்தாக்கங்கள்
தமிழன்
இதழிலிருந்தே துவக்கம்
பெற்றன என்று நாம்
உறுதியாக கூறலாம்.
தமிழ்த் தேசிய தந்தை
சென்னை ஆயிரம்
விளக்குப்பகுதியில்
பிறந்து (20.05.1845 )
சிறுவயதில்
நீலமலைக்கு குடிபெயர்ந்து
அங்கே ஒடுக்கப்பட்ட
மக்களை அணிதிரட்டி 1870 இல்
‘அத்வைதானந்த சபை ‘
ஒன்றை நிறுவி கிருத்துவ
மத மாற்றத்திற்கு எதிராக
செயல் பட்டார்.
அவரது குடும்பம் வைணவ மத
மரபுகளை பின்பற்றியவர்கள்.
அத்வைத வேதாந்தத்தில்
ஈடுபாடு கொண்டிருந்தால
ும் அதனுடைய
இறைக்கொள்கை –
சடங்குவாதம் -
ஆண்மீகக்கொள்கை – மத
பண்பாட்டுத்தளங்கள் என
அனைத்து வடிவங்களுக்க்ம்
எதிரான
ஒரு பகுத்தறிவு ரீதியான
விடுதலை மெய்யியலே அவ
ரது தேடலாக இருந்தது. அதன்
அடிப்படையில் சுய
சிந்தனை, சுய கருத்தியல்
தேடலாக்கவுமிருந்தது.
பண்டிதருடைய காலத்தில்
இந்துத்துவம் மீட்டுருவாக்கம்
செய்த காலம்.
பிரம்மா சமாஜம், ஆரிய
சமாஜம் போன்ற அமைப்புகள்
மூலம் அனைத்தையும்
இந்துக்குள் வலிய திணித்த
காலம். 1861 – 1891
வரை ‘யாரெல்லாம்
கிறித்துவர்கள்
இசுலாமியர்கள்
இல்லையோ அவர்களெல்லாம்
“இந்து” என பதிவு செய்த
காலம்.
பண்டிதர் வைணவ
மரபை ஆதரித்தாலும் “இந்து”
என்ற அடையாளத்தை ஏற்க
மறுத்தார்.
அவ்வாறு இந்து அடையாளத்த
ை ஏற்றுக்கொண்டால்,
இந்து சமூகத்தின் சாதிய
அமைப்பை ஏற்றுக்கொள்ளவே
ண்டும்.
தீண்டாமை,காணாமை,
சாதியக்
கொடுமையை அதிகமாக
அனுபவகிக்கும் தலித்கள்
ஒருபோதும் “இந்து”
அடையாளத்தை ஏற்கக்கூடாத
ு அதற்கு மாற்றாக
ஒரு அடையாளத்தை தேடத்து
வங்குகிறார். தமிழகத்தில்
அப்போது பக்தி வடிவங்களில்
தமிழ்-சைவ மீட்டுருவாக்கம்
முயற்சி நடந்தது.
இது ஒருவகையில்
சாதியத்தை உள் வாங்கலின்
ஒரு முயற்சியாகவே இருந்தத
ு. அதாவது தமிழ்-சைவம்
பிராமண எதிர்ப்புப்
பேசியது ‘சாதி ஒழிப்பு ‘
குறித்து மௌனம்
காத்தது என்பதால் தமிழ்-
சைவத்தோடு இணைய
வில்லை.
இதற்கிடையில் 1881 களில்
ஆங்கில அரசு மக்கள்
தொகை கணக்கெடுப்பு பணி
களில்
புகுந்து தலித்துகளுக்கு த
னித்துவமான்
அடையாளத்தை பதிவு செய்க
ிறார். “ஆதிதமிழன்” original
tamils என்று பதிவு செய்ய
வேண்டுமென
வற்புறுத்துகிறார்.
அப்போதெல்லாம் சாதியைச்
சொல்லித்தான் அழைப்பார்கள்.
சாதிதான்
தமிழனுக்கு அடையாளமாக
இருந்தக்காலம். அரிஜன் என்ற
வார்த்தை புழக்கத்தில்
இல்லை அதற்கு பதிலாக
“பஞ்சமர்கள்” என்றும் Depressed
Class
என்று அழைப்பதை மறுத்து “
ஆதி தமிழன்” என அழைத்தார்.
சாதியின் பெயரால்
அழைக்கப்பட்ட
தமிழர்களை சாதியற்ற
தமிழர்களாக பதிவு செய்தார்.
இழிவான
பெர்யர்களை மறுப்பது என்பது
கூட
சாதி ஒழிப்புக்கு வழிஎன்றா
ர். 1886 ஆண்டில்
“ஆதி தமிழர்கள் (தலித்கள்)
இம்மண்ணின் மைந்தர்கள்,
அவர்கள் இந்துக்கள் அல்ல” என
அறிக்கைவிட்டார். “நீண்ட
காலத்த்ற்கு முன் நிலவிய
பிராமணிய எதிர்ப்பு மரபின்
வாரிசுகளே அவர்கள்”
என்றார். தமிழ், தமிழன்
அடையாளத்தை தலித்
மக்களை மையமாகக்கொண்டு
ஒரு தேசியத்தை கட்டமைக்க
முயற்சிக்கிறார்.
பிரம்மா ஞான சபை ஆல்காட்
( 1832 – 1907 ) ஏற்பட்ட
தொடர்பால்,
தீண்டதாருக்கு கல்வி கற்க
அனுமதி மறுக்கப்பட்ட
சூழலில், சென்னையில்
முக்கியமான் 5 இடங்களில்
“ஆல்காட் பஞ்சமர் பள்ளிகள் ” என
தலித்துகளுக்கு இலவச
பள்ளிகளை நிறுவினார்.
இருந்தபோதும் பிரம்மா ஞான
சபை பண்டிதரின்
தேடலுக்கு இசைவானதாக
இல்லை. கல்வியால்
மட்டுமே தலித்
மக்களை முன்னேற்ற
முடியும் என்ற
நம்பிக்கையில்
தலித்துகளுக்காக
ஒரு பெரிய
பள்ளியை சென்னையில்
நடத்திய அருட் திரு.டி. ஜான்
ரத்தினம்
அவர்களோடு நட்புகொண்டார்
, அவரோடு “திராவிட
பாண்டியன்” இதழ் நடத்தினார்.
இருந்தும் ஜான் ரத்தினம் போல
கிறித்துவ
மதத்திற்கு மாறவில்லை.
இந்தியாவில் அப்போதிருந்த
ஒரே கட்சி இந்திய தேசிய
காங்கிரஸ் கட்சி.
அதை “இந்து” பிராமணக்
கட்சி என்று ஒதுக்கிவிட்டார்.
மேற்கண்ட
அனதைது அமைப்புகளிலிரி
ந்தும் வேறுபட்டும்
அவற்றிக்கு எதிராகவும் சுய
அரசியலை சுய
கருத்தியலை நோக்கி நகர்கிற
ார்.
ஒடுக்கப்பட்ட
மக்களை ஒடுக்குவதற்காக
எழுப்பிய பண்பாட்டு , மதத்
தடைகளை நீக்குவது மட்டும
ே ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின்
மெய்யான
விடுதலையை கொண்டுவர
ும். அதற்கான மரபுகளைத்
தேடிக்கண்டுபிடிதார்.
அது “பௌத்தம்” என்ற
சாதி ,வருண
எதிர்ப்பு மதம்தான்
பண்டிதருக்கு புகலிடமாகபட்
டது. ஆல்காட்டின்
உதவியோடு 1898 இல்
பௌத்தம் தழுவினார்.
சென்னை இராயப்பேட்டையில்
‘சாக்கிய பௌத்த சங்கம் ‘
நிறுவினார். சாதியற்ற
திராவிடர்களுக்கு முன்னோ
ர் வரலாறுகளையும் பௌத்த
தன்மத்தையும் விளக்குதல்
மற்றும் நற்பண்பிலும் சமய
ஒழுக்கத்திலும்
தலித்துகளை முன்னேற்றுத
ல் போன்ற நோக்கங்களாக
இருந்தது.
பண்டிதர் நடத்திய
ஏழு ஆண்டு தமிழன்
இதழ்களை காலவரிசையில்
பார்த்தால், பண்டிதரால்
உருவாக முடிந்த மாற்றுச்
சிந்தனைகள், மாற்றுக்
கதையாடல்கள்,
மாற்று வரலாற்ரைகாணலாம்
. சுய அரசியல்
உருவாக்கத்தைக் காணலாம்.
சாதி இழிவை அகற்றுவது
இழிதொழில்களை, சாதிப்
பெயர்களை மறுத்தார்.அவர்கள
ை சாதியர்றோர் என புதிய
வரலாற்றை எழுதினர்.
தலித்களுக்கு விடுதலையு
ம் அதிகாரமும்
வேண்டுமெண்டார்.
சமுதாய சமத்துவம்,
சாதி பேதமற்ற
சமூகத்தை கட்டமைக்க
விரும்பினார்.
அதற்கு பண்டிதர்
வழிகாடியகவும்
இருக்கிறார்.
பிராமணீய இந்துமத
எதிர்ப்பு யாவும் தன் சொந்த
பட்டறிவின் மூலம் பெற்ற
ஞானமாகும்.
பண்டிதர் காலத்தில்
வெளிவந்த தமிழ் இதழ்களின்
பெயர்கள்
ஞான போதினி,
பிரம்மா ஞானபோதினி,
சுகிர்த வர்த்தமானி,
நீலலோசினி, விகடதூதன்,
சுதேசமித்திரன், பிரபஞ்ச
மித்திரன்,
புதுவை மித்திரன்,
நாஞ்சில் நேசன்
தென்ன்னிந்திய டைம்சு….என
வடமொழியிலும்
ஆங்கிலத்திலும் வெளிவந்த
காலத்தில் , இன உணர்வேடு ,
இனிய தமிழில் தமிழன்
எனபெயர் சூட்டி ஒரு வார
ஏட்டை நடத்திய முதல்
தமிழ்த்தேச உணர்வின்
முன்னோடி பண்டிதர் க
அயோத்திதாசர் ஆவார்.
இந்திய பாரம்பரியம் பௌத்தம்
மதமாக இருந்தது என்பார்.
அதனை தன் தமிழ்
புலமை மூலம்
விளக்குகிறார்.
இந்தியா என்ற சொல் ‘இந்திரம்’
என்பதின் திரிபு.
இந்தியாவை புத்தனும்
அவனைக் குருவாக கருதும்
மக்களும் வாழும்
நாட்டிற்கு ‘இந்திரதேசம்’
என்ற பெயர் வந்தது. ஆரியர்
வருக்கைக்கு முன்
இங்கே ஒரு தேசம் இருந்தது.
இந்த தேசியத்தை பவுத்தம்
உருவாகியது. அதில்
பகுத்தறிவு, மனித
நேயம் ,சமயம்,
அறக்கருத்தொற்றுமை,மெய்
யியல் மற்றும்
நடைமுறை சார்பானதாகவே
இருந்து வந்திருக்கின்றது.
இதில் அந்நியரான
வெளியாரின் ஊடுருவால்,
படையெடுப்பால்
காலப்போக்கில் அது மந்திர
மாயத்தன்மையென
திரிக்கப்பட்டது.
அதாவது சொந்த நாட்டின்
சாதியற்ற பண்பாட்டை அயல்
சக்திகள், வெளியாட்ட்கள்
நசித்து திரித்துவிட்டார்கள்.
”மண்ணின்
மைதர்களே இமண்ணை ஆளவே
ண்டும்” என்கிறார். 30-10-1912
தமிழனில் எழுதுகிறார்
சுதந்திரம் அளித்தால்
இம்மண்ணின் மைந்தரான
தமிழருக்கே வழங்கவேண்டும்
என்றார். ” தமிழ் மொழியில்
பிறந்து, தமிழ் மொழியில்
வளர்ந்து, தமிழ் மொழிக்குச்
சொந்தமான பூர்வக்குடிகள்
சுதேசிகளுக்கு வழங்கவேண்
டும் ” மேலும் ”
கருணை தாங்கிய ஆங்கில
ஆட்சியாளர்களே சுதேசிகள்
மீது கருணை பாவித்து ஆட்ச
ி அதிகாரத்தை இத்தேச
பூர்வகுடிகளுக்கு அளிப்பத
ே கருணையாகும்.
நேற்று குடியேறி வந்தவர்கள
ையும் முன்னர்
குடியேறி வந்தவர்களையும்
சுதேசிகள் என
கருதி அவர்களிடம்
ஆட்சியை வழங்கினால்,
நாடு பாழாகி சீர்கெட்டுவி
டும்” என
நாடு விடுதலை பெற 35
ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே எச்ச
ரிக்கிறார். புரட்சியாளர்
அம்பேத்கார் 1930 களில்
தலித்கள்
ஒரு தேசத்தை ஆளுகிற
வர்க்கமாக மாற
வேண்டுமென்கிறார்.
பிறப்பால் ஏற்படும்
ஏற்றத்தாழ்வுகளை அழித்து ச
மத்துவத்தை நோக்கி நடைப
ோடும் ஓர் அரசியல்
கருத்தியலை உருவாக்கும்
ஒரு தேசியத்தை கட்டமைக்கவ
ேண்டும். அதற்கு நாம்
அரசியல்
அதிகாரத்தை கைப்பற்ற
வெண்டும்.
அதற்கு பண்டிதரும்,
புரட்சியாளரும்
வழிகாட்டியாக
இருக்கிறார்கள

posted from Bloggeroid